Προφήτης
Ο προφήτης είναι ένας άνθρωπος που δηλώνει ότι έχει επικοινωνήσει μαζί του το υπερφυσικό ή το θεϊκό και το έθεσε ως μεσολάβηση με την ανθρωπότητα, μεταφέροντας τη νέα γνώση από την υπερφυσική ή θεϊκή οντότητα στους άλλους ανθρώπους.[1][2] Το μήνυμα που μεταφέρει ο προφήτης ονομάζεται προφητεία.
Θρησκείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χριστιανισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παλαιά Διαθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Βίβλο, η εβραϊκή λέξη ναβί΄ (näbî΄) είναι η κύρια λέξη που αποδίδεται «προφήτης» και δηλώνει εκείνον που διακηρύττει ή αναγγέλει, τον διαγγελέα. Προέρχεται από το ρήμα ναβού (năbū) που σημαίνει «αναγγέλω, διαλαλώ διακηρύττοντας ή αναγγέλοντας». Οι προφήτες έζησαν στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης και θεωρείται ότι μετέφεραν το θέλημα του Θεού στους ανθρώπους και προετοίμαζαν τον λαό για τον ερχομό του Μεσσία. Μεγάλοι Προφήτες θεωρούνται ο Ησαΐας, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ, ο Δανιήλ και ο Ηλίας. Υπήρχαν ακόμα και δώδεκα μικροί προφήτες, βιβλία των οποίων συμπεριλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας και Μαλαχίας. Μεγάλοι (Μείζονες) αποκαλούνται διότι τα έργα που έγραψαν είναι εκτενέστερα των άλλων, που καλούνται Μικροί (Ελάσσονες)· οι προφήτες Ηλίας, Σαμουήλ, Ελισαίος, Ιωάννης ο Πρόδρομος δεν έχουν γράψει βιβλίο. Ο Βαρούχ (μαθητής του Ιερεμία) έχει γράψει βιβλίο της Π. Διαθήκης, αλλά δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των προφητών. Ο Δαβίδ ήταν και βασιλιάς του Ισραήλ και έγραψε τους Ψαλμούς. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν προσωπικότητες και είχαν ενεργή συμμετοχή σε ζητήματα της πολιτείας.
Η λέξη προφήτης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σημαίνει κατά κυριολεξία «αυτός που μιλάει ενώπιον ή μπροστά σε (πρό και φημί)».
Καινή Διαθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς Χριστός αποκαλείται «Προφήτης». (Λουκάς 7:14-16· Ιωάννης 4:16-19· Πράξεις 3:19-26) Στη χριστιανική εκκλησία του 1ου αιώνα υπήρχαν δύο είδη προφητών:
- Οι προφήτες με το ελεύθερο προφητικό χάρισμα και
- Η τάξη των προφητών, που ήταν μια χειροτονημένη ομάδα, με ειδικές εκκλησιαστικές λειτουργίες.
Ορισμένα θρησκεύματα πιστεύουν ότι η ικανότητα προφητείας εξακολουθεί να υφίσταται στη σύγχρονη εποχή. Στην Ορθόδοξη εκκλησία σύγχρονοι προφήτες υπήρξαν ο Κοσμάς ο Αιτωλός[3] και ο Όσιος Νείλος[4]. Μεταξύ των μελών των Πεντηκοστιανών εκκλησιών θεωρείται ότι υφίσταται ως ένα από τα ενεργά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «prophet». The Free Dictionary. http://www.thefreedictionary.com/prophet.
- ↑ «Definition of PROPHET». mw1.m-w.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2016.
- ↑ Η Ζωή και το Έργο του Ιερομάρτυρος, Εθνομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, στον ιστότοπο του Ορθόδοξου ιεραποστολικού συνδέσμου Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
- ↑ Ο όσιος Νείλος και οι Προφητείες του Αρχειοθετήθηκε 2008-05-03 στο Wayback Machine., στον ιστότοπο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Βαρειάς Μυτιλήνης Αρχειοθετήθηκε 2007-10-18 στο Wayback Machine..
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εκκλησιαστική Ιστορία Τόμ. Α΄ τού Βλασίου Ιω. Φειδά, (2η έκδοση 1994).
- Merill F. Unger, Unger's Bible Dictionary, Moody Press, (20ή έκδοση, 1974).
- Μiltiades Isaac Nomides, Kahrié-Djami: Mosaïques et fresques de l' Église du couvent de Chora. Σύνδεσμος των εν Αθήναις Μεγαλοσχολιτών, Αθήνα 1995.
|