Αν σκοπεύετε να επεξεργαστείτε το λήμμα, παρακαλούμε να το κάνετε δημιουργώντας μια προσωρινή σελίδα.
Σημείωση: Η επεξεργασία και τροποποίηση του αρχικού κειμένου δεν αρκεί για την αποφυγή παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων αλλά είναι προτιμότερο να γραφτεί το λήμμα από την αρχή. Στην περίπτωση επιβεβαίωσης ότι παραβιάζονται πνευματικά δικαιώματα θα διαγραφεί κάθε κείμενο που βασίστηκε στο αρχικό, όσο και αν έχει τροποποιηθεί.
Μην προσπαθήσετε να προσθέσετε ξανά το ίδιο κείμενο σε επόμενες εκδόσεις του λήμματος γιατί θα αφαιρεθεί αμέσως.
Αν επιθυμείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα με αυτό τον τίτλο πριν την διευθέτηση του ζητήματος σχετικά με το καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων, γράψτε ένα νέο λήμμα (χωρίς χρήση του προβληματικού κειμένου) στην προσωρινή σελίδα και ενημερώστε σχετικά στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Εφόσον δεν υπάρχει άδεια χρήσης του κειμένου, το παρόν λήμμα θα διαγραφεί το αργότερο δέκα ημέρες μετά την τοποθέτηση αυτής της σήμανσης. Αν κάποιος χρήστης έχει γράψει ένα νέο λήμμα, τότε αυτό θα μεταφερθεί στην παρούσα σελίδα.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 3/6/2024.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο Darmstadt στη Γερμανία και σκηνοθεσία Θεάτρου και Κινηματογράφου στην Αθήνα (1960 -1967). Έκανε σειρά ντοκιμαντέρ πολιτιστικού περιεχομένου.
Δίδαξε κινηματογράφο στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1969-1976), την οποία και διηύθυνε κατά την περίοδο 1974-76. Έλαβε τιμητικές υποτροφίες της Ιταλικής Κυβέρνησης για σκηνοθεσία και σκηνογραφία όπερας στη Ρώμη (1978) και του Ιδρύματος Fulbright στο Σικάγο (1996).
Ζωγράφισε τις δυο μεγαλύτερες τοιχογραφίες στην Ελλάδα(1989): εξωτερική, στο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ., και εσωτερική, στο κτίριο Διοίκησης του Α.Π.Θ., η οποία φέρει τον τίτλο "Στο πνεύμα του Claude Debussy". Η εξωτερική τοιχογραφία έχει βανδαλιστεί ολοσχερώς. Το χρονικό της καταστροφής περιγράφεται στο βιβλίο "Οι αβάσταχτες Κυριακές της ζωγραφικής" (2009). Ο βανδαλισμός καταγγέλλεται στο βιβλίο "Ημερολόγια εργασίας (1978-2019), Σχέδια (1960-2019)" εκδ. Εντευκτήριο, όπου δηλώνεται ότι: "Η βεβήλωση εξακολουθεί έως σήμερα, παραμένοντας μη αναστρέψιμη. Αφανέρωτοι οι εν σιωπή δρώντες και μη δρώντες υπαίτιοι". Σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε την όπερα " Οι Γάμοι του Φίγκαρο" του Mozart, υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Αγραφιώτη (Κ.Θ.Β.Ε., Δημήτρια, 1994).
Εικονογραφεί λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές εκδόσεις με προεξέχουσα την φιλοτέχνηση της δίγλωσσης Απάντων των ποιημάτων του T.S.Eliot (Εξάντας1994).
Διδάσκει ιδιωτικά και σε δημόσιους, πολιτιστικούς φορείς (π.χ. Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ., Σύλλογος Αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ., Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού κ.ά.) Δίνει διαλέξεις για το έργο του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (π.χ. Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία "Τέχνη", Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, Δημοτικό Μουσείο Καβάλας, Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, Μουσείο Αρχιτεκτονικής του Σικάγου κ.ά..
Το 2004-2005, ως προσκεκλημένος του American Center for Physics Maryland, στο πλαίσιο του προγράμματος Τέχνη και Επιστήμη, εξέθεσε επί πέντε μήνες τους κύκλους έργων του Variations for Strings on the Archetypal Theme και Παραλλαγές στο Αρχετυπικό Θέμα, που συνομιλούν με τις Θεωρίες του Χάους και των Υπερχορδών.
Το έργο του παρουσιάστηκε σε Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο με θέμα Creative Transformation, που πραγματοποιήθηκε στο Belfast τον Σεπτέμβριο του 2006.
Προσκεκλημένος του πιανίστα και συνθέτη Χρίστου Παπαγεωργίου, παρουσίασε στην εκπομπή "Αναζητώντας την κυρία με τη στρυχνίνη", στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, τις σχέσεις της ζωγραφικής του με τη μουσική (3- 2- 2006).
Δημοσιεύει δοκίμια και μελέτες σε περιοδικά Λόγου και Τέχνης (Τραμ, Πρατήριο Τέχνης, Παρατηρητής, Εντευκτήριο, κ. ά.).
Έχουν κυκλοφορήσει 7 εκδόσεις τέχνης για το έργο του, το οποίο αντιπροσωπεύεται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού. ( Εθνική Πινακοθήκη, Ίδρυμα Ευγενίδου, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Πινακοθήκη Μακεδονικών Σπουδών, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Museum of Architecture Chicago, American Center for Physics Maryland, κ. ά.) [εκκρεμεί παραπομπή]
Για το έργο του έχουν γίνει πλήθος ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά, δημοσιογραφικά αφιερώματα, και έχουν γραφεί μελέτες και άρθρα από ιστορικούς της τέχνης, ποιητές, μουσικούς, αστροφυσικούς, τεχνοκριτικούς, φιλοσόφους, όπως: Χρύσανθος Χρήστου, Ευθυμία Γεωργιάδου-Κούντουρα, Άλκης Χαραλαμπίδης, Μίλτος Παπανικολάου, Εμμανουήλ Μαυρομάτης, Κάτια Κιλεσοπούλου, Αγγελική Σαχίνη, Αθανασία Τσατσάκου, Ελένη Βακαλό, Βεατρίκη Σπηλιάδη, Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν, Κική Δημουλά, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μάρκος Μέσκος, Χρίστος Παπαγεωργίου, Γιάννης Σειραδάκης, Χάρης Βάρβογλης, Διονύσης Σιμόπουλος, Στράτος Θεοδοσίου, Γιώργος Μουρέλος, Παύλος Καϊμάκης, Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου, Γιάννης Παπαϊωάννου, Χρίστος Τσολάκης, Σπύρος Καρυδάκης, Φαίδων Χατζηαντωνίου, Φίλιππος Ωραιόπουλος, Maxime Foucault, Bernd Tesch, Martine Hauth, Dr. Ph.Cheryl Williams, Sarah Tanguy, κ.ά. [εκκρεμεί παραπομπή]
Γιάννης Παπαϊωάννου, "Κοσμοαντίληψη και εικαστική πράξη του Απόστολου Κιλεσσόπουλου", 1988. (Η μελέτη περιλαμβάνεται και στην ιστοσελίδα του ζωγράφου).
Χρίστος Τσολάκης, "Από το αισθητό προς το υπεραισθητό", 2003.
Αθανασία Τσατσάκου, "Οι αβάσταχτες Κυριακές της ζωγραφικής του Απόστολου Κιλεσσόπουλου", 2009.
Χρύσανθος Χρήστου, "Κοσμογονικά φαινόμενα και ανθρώπινες ανησυχίες", 2012.
Σπύρος Καρυδάκης, "Το κενό ανάμεσα και το αίνιγμα της τέχνης, Μικρή σπουδή στο έργο του Απόστολου Κιλεσσόπουλου", 2017. (Η μελέτη προσφέρεται δωρεάν στο analphabet.gr, αν ανοιχθεί και εκτυπωθεί σε PDF).
Cheryl Williams, "Το έργο του Απόστολου Κιλεσσόπουλου, 2000.
Στράτος Θ. Θεοδοσίου, "Κοσμικά τοπία και νεφελώματα", 2018.