Κωνσταντίνος Διογένης (γιος Ρωμανού Δ΄)
Ο Κωνσταντίνος Διογένης (απεβ. 1073) από τη Δυναστεία των Διογένηδων κατείχε το αξίωμα του κουροπαλάτη στη Ρωμανία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Ρωμανού Δ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων (1068-71) και της πρώτης συζύγου του Άννας, κόρης του Αλουσιάνου της Βουλγαρίας.[1][2] Έλαβε το όνομα του πάππου του Κωνσταντίνου Διογένη στρατηγού, που απεβίωσε το 1032. Ο Ρωμανός Δ΄ έκανε το 1068 δεύτερο γάμο, με την Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα και απέκτησε γιους τον Νικηφόρο και τον Λέοντα.[1]
Η Άννα Δαλασσηνή Χάροντος, σύζυγος του Ιωάννη Κομνηνού, αδελφού του Ισαακίου Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, απεχθανόταν την Οικογένεια των Δουκών. Κατά τις αντιλήψεις της είχαν αναγκάσει τον Ισαάκιο Α΄ να παραιτηθεί, τον άνδρα της να αρνηθεί το θρόνο και τον σφετερίστηκαν εκείνοι. Η Άννα εκτιμούσε ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε προβλήματα. Ο Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας απεβίωσε αφήνοντας τρεις ανήλικους γιους και η Άννα σχεδίασε με τον Ρωμανό Διογένη και άλλους να παραγκωνίσουν τον διάδοχο. Έτσι ο Ρωμανός Δ΄ παντρεύτηκε τη χήρα του Αυτοκράτορα, την Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα και ανήλθε στο θρόνο. Η Άννα και ο Ρωμανός Δ΄ πάντρεψαν τα παιδιά τους, ως ένδειξη δύναμης της συμμαχίας τους: Η Θεοδώρα Κομνηνή παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Διογένη.
Η Θεοδώρα ήταν αδελφή του Αλεξίου Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.[3] Η κόρη τους παντρεύτηκε τον μεγάλο πρίγκιπα της Σερβίας. Το 1073 ο Κωνσταντίνος έπεσε στη μάχη.[4] Το 1095 ένας τυχοδιώκτης, προσποιήθηκε ότι ήταν εκείνος και εισέβαλε στη Ρωμανία με τη βοήθεια Κουμάνων.[5][6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Θεοδώρα Κομνηνή, κόρη του Ιωάννη δομεστίκου των Σχολών (αρχηγού του Στρατού) και είχε τέκνα:
- Άννα π. 1074-1145, παντρεύτηκε τον Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς μεγάλο πρίγκιπα της Σερβίας.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Neville 2012, σελ. 77.
- ↑ Cheynet 1996, σελ. 276.
- ↑ Neville 2012, σελίδες 77, 106.
- ↑ Finlay, George (1854). History of the Byzantine and Greek Empires from 716 to 1453. William Blackwood and Sons. pp. 55,74.
- ↑ Cheynet 1996, σελίδες 99–100.
- ↑ Skoulatos 1980, σελίδες 75–177.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cheynet, Jean-Claude (1996). Pouvoir et Contestations à Byzance (963–1210) (in French). Paris, France: Publications de la Sorbonne. ISBN 978-2-85944-168-5.
- Neville, Leonora, ed. (2012). Heroes and Romans in Twelfth-Century Byzantium: The Material for History of Nikephoros Bryennios. Cambridge University Press. ISBN 9781107009455.
- Skoulatos, Basile (1980). Les personnages byzantins de l'Alexiade: Analyse prosopographique et synthèse [The Byzantine Personalities of the Alexiad: Prosopographical Analysis and Synthesis] (in French). Louvain-la-Neuve: Nauwelaerts.